Ik ben zelf vanaf zo rond 1997/98 mijn gevoel kwijt. Dit kwam omdat ik in 1998 depressief werd door een combinatie van factoren. Ik had in mijn studiestad Delft een moeilijke huisvestingssituatie, ik had last van een minderwaardigheidscomplex, . Het ging niet goed tussen mijn beste vriend (toen) en mij en mijn studie ging niet zo lekker... Veel dingen die in die tijd samen kwamen...
... het gevoel is vlak na een herstel van mijn eerste depressie nog gedeeltelijk terug geweest, maar dat heeft maar anderhalf jaar geduurt. Tijdens mijn afstuderen aan de TU Delft waar ik bouwkunde heb gestudeerd had ik zoveel last van stress en slapeloosheid, dat mijn gevoel weer geleidelijk verdween. Daarna is het niet meer terug gekomen. Ik bedoel bij mij met gevoel dus met name mijn emoties... ik kan wel lichamelijke pijn voelen dus en als ik bijvoorbeeld slecht heb geslapen, dan voel ik me de volgende dag ook meestal beroerd; wel een soort gevoel dus. Het gekke is dat ik wel het verschil proef tussen lekker eten en niet lekker eten. Maar dat is blijkbaar weer een meer lichamelijke sensatie...
Maar nee, emoties ervaar ik niet meer. Geen blijheid, vrolijkheid, droefheid, geluksgevoel, houden van, verliefdheid dus. Ik kan mezelf ook niet echt depressief noemen, want ik heb op uitzonderingen na geen last van negatieve gedachten. Ik bedoel dat ik niet iemand ben die snel sombert. Vandaar dat ik het ook niet echt een depressie vindt.
Ik doe ook nog best wel veel dingen, ben redelijk actief. Zo ben ik de laatste tijd veel met muziek bezig (saxofoon en mondharmonica). En ook ben ik af een toe actief als fotograaf (Dat is mijn huidige beroep).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten