Misschien nog het meest frustrerende van 'geen' gevoel hebben is, is dat ik in mijn leven steeds op zoek ga naar gevoel maar het nooit krijg. Althans dat probeer ik. Net zoals de bekende ezel die voort blijft lopen achter een hengel met een wortel eraan, die wortel krijgt hij nooit te pakken, maar door het verlangen naar de wortel loopt hij dus wel voort.
Zo schilder ik af en toe een portret. Het bizarre is vervolgens dat er in mijn gedachten allerlei fantasieën ontstaan over exposities, kunstuitleen, 'beroemd' zijn (dat wordt bij mij ook nog eens gestimuleerd door De Volkskrant-Taschen-kunstboekjes) etc. Waarom bekend worden? Waarom exposeren? Blijkbaar zit er in mij een verlangen naar waardering of misschien acceptatie in de maatschappij. Maar dat verlangen naar waardering is bij mij dus ook de zoektocht naar positief gevoel. Iets wat ik al een geruime poos niet meer ervaar, of er nu waardering is of niet, dat maakt niet uit. Een normaal mens kan uit kleine dingen al positief gevoel halen. Een relatie, uitstapjes, tv kijken etc. Maar dat is er bij ook niet bij. Daar kan ik ook niet van genieten. En dus fantaseer ik steeds weer nieuwe dingen bij elkaar; zo bouw ik veel websites voor mezelf; De een over mijn fotografie, de ander over mijn schilderkunst, weer een of een muziekproject met een vriend. En ook mijn facebook page staat er vol mee. Het is exhibitionisme maar daar waar het beoogde doel helemaal niet wordt behaald. Uiteindelijk geniet ik niet van wat ik doe. Het enige dat ik rationeel kan bedenken is dat ik in ieder geval een bijdrage lever aan deze wereld en dat ik me op artistiek vlak misschien ontwikkel in de dingen die ik doe. Het zelfde met datingsites trouwens, ook daar ben ik op zoek naar een leuk iemand, maar haak ik uiteindelijk af als het puntje bij het paaltje komt. De mogelijke positieve dingen die ik uit een relatie zou kunnen halen ervaar ik niet. Ik ervaar geen liefdesgevoel, geen geluk etc. Dus wat heeft het dan voor zin.
Ik denk ook niet dat er echt een oplossing is voor dit probleem. Conclusie zou kunnen zijn; Kap met al je creatieve uitingen. Maar dan doe ik helemaal niks meer en dat is ook weer jammer. Een dilemma waar ik dus niet uit kom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten