Welkom op deze site!

Leven zonder emoties... sinds 2002 ben ik, door een chronische depressie, mijn emoties kwijt en dat is van grote invloed op mijn leven. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben die het heeft. Toch hoor ik, lees ik, vind ik er nooit wat over terug in de media. Het is alsof deze verstoring/aandoening in de hersenen niet bestaat. Het gaat hier om iets dat fundamenteel je leven kan aantasten en veelal ongrijpbaar is voor mensen die het niet hebben.

Op deze website vind je informatie over gevoelsblindheid (zo heb ik de emotionele vervlakking genoemd), verhalen van mensen die het hebben en verhalen van Roen, de maker van deze website.

Reality is that which, when you stop believing in it. Doesn't go away. - Philip K. Dick -

zaterdag 2 oktober 2010

Weer thuis

Hallo allen,

Ik ben net weer twee weken thuis, ik heb net een opname achter de rug. Dit na aanleiding van het overlijden van mijn oma. Ja, na vier/vijf jaar weer manisch/psychotisch, gelukkig maar kort. En ook geen ernstige wanen. Maar toch heb ik weer dingen kapot gemaakt; twee mooie camera's, 2 schilderijen en een aantal boeken en mijn tarot. De boeken (een aantal spirituele vage) en tarot zijn niet zo erg, ik wilde die spirituele dingen toch mijn huis uit hebben.

Er zijn ook positieve dingen. Ik heb nu een kat in huis. Dat geeft een hoop gezelligheid en afleiding. Ik zit minder vaak voor de computer en heb ook de tv minder aan. Ook probeer ik me wat los te maken van mijn ouders, waar ik elke dag at. Nu zo'n beetje om de dag. Ook heb ik een psychiater van de afdeling waar ik zat gevraagd om mijn diagnose (schizo-affectieve stoornis) en mijn medicatie nog eens door te lichten. Ik hoop dat ik met andere medicatie toch mijn gevoel terug krijg. Ook heb ik een psycholoog gevraagd om gesprekken mee te voeren. Ik hoop dat dat zin heeft. Ik heb namelijk niet echt dingen die me zorgen bezorgen. Natuurlijk wel die gevoelsblindheid, maar daar ben ik vrij snel over uitgepraat. En het minderwaardigheidscomplex dat ik vroeger had heb ik ook niet meer. Het enige wat ik misschien zou willen is praten over het losmakingsproces met mijn ouders. Al heb ik het idee dat dat al in de goede richting gaat.

Ook heb ik het vermoeden dat ik kenmerken heb van hoogbegaafdheid heb. Ik kreeg recentelijk een boek in handen waarin ik veel dingen van mij en mijn leven herken. Ik heb ook een soort coach gevonden die hoogbegaafden begeleid daar ga ik ook eens mee praten.

Ik heb trouwens een lichtpuntje gehad tijdens die manische/psychotische periode. Op een dag nam ik mijn medicijnen in waaronder het middel Depakine Chrono tegen manie. Dat is een middel dat in de normale situatie de werkzame stof Valproinezuur geleidelijk aan je lichaam afgeeft. Dit keer echter kauwde ik de pil helemaal kapot. Ik had het idee dat ik al mijn medicijnen echt wilde proeven, en daarom kauwde ik ze eerst kapot voordat ik ze doorslikte. Anyway, ik ging daarna bij mij in het park op een bankje zitten. Geleidelijk aan begon ik me opeens heel prettig en goed te voelen. Dat had ik anders nooit. Ik had gelijk in de gaten dat het door die Chrono pil kwam. Ook kreeg ik een paar uur later een enorm rot gevoel. Dat was omdat ik toen opeens te weinig van die stof in mijn lichaam had. Dat komt omdat dat afgeven van de werkzame stof in een normale situatie zo'n acht uur doorgaat. Maar dat maakt niet zo heel veel uit. Ik wam er achter dat ik het toch nog in me had om me goed te voelen. Want ik dacht dat mijn gevoel voorgoed kapot was. Ik voel me namelijk nooit goed of prettig. Het is altijd afgevlakt.

Dus er is nog een sprankje hoop. Ik hoop echt dat die psychiater hulp gaat bieden. Hij is in ieder geval erg aardig.

Roen

1 opmerking:

  1. "Ik voel me namelijk nooit goed of prettig. Het is altijd afgevlakt." Heel herkenbaar. Fijn dat je je toch even prettig voelde.

    BeantwoordenVerwijderen