Ja... dan denk je dat je het ergste hebt gehad (psychose, verlies oma) en dan volgt er ook nog eens een depressie. Misschien denk je nu, dat had ie toch al (gevoelsblindheid) maar nee, dit is een 'fysieke' depressie. Het is alsof ik een dag in dag een uit voortdurende 'hang-over' heb. Ik kan je vertellen dat dit behoorlijk beroerd voelt. Ik ben dus nog altijd niet somber, en heb ook geen last van negatieve gedachten, ik voel me simpelweg klote. Daarnaast kan ik ook nog eens niet goed tegen de warmte (door de medicijnen, en ik geloof met name door de Risperdal), het voelt alsof ik, als het warm is, ook nog eens een broeikas in mijn hoofd heb. Ik ben van ellende vanmiddag maar mijn bed ingevlucht. Maar helaas voelt dat slapen ook weer beroerd (dit heb ik vooral op het einde van de middag) dus het blijft een grote worstelpartij. Dit komt allemaal nog eens boven op de emotionele vlakheid, damn... ik ben vrijdag wel begonnen met een verhoging van de anti-depressiva die ik tijdens mijn opname heb afgebouwd. Maar zoals jullie misschien wel weten kan het wel drie weken duren voordat dat effect heeft.
-roen-
p.s. laat wat van je horen bijvoorbeeld door eens te reageren. Dan weet ik dat dit niet allemaal voor niks is. Thumbs up!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten