Ik weet het niet meer, ik heb net het boek 'De genezing van de krekel' van Toon Tellegen uit gelezen. Ja, de krekel geneest van zijn sombere gevoel. Het is misschien maar een verhaal, en levert het geen concrete oplossingen zoals pillen of therapeuten of anderzijds, wat natuurlijk ook niet hoeft. Maar misschien kan ik er uit leren dat er toch een manier moet zijn om uit dit gat te klimmen. Of misschien meer dat het kan. Misschien is het beter om te denken dat mijn 'gevoelsblindheid' niet permanent is. Misschien ben ik wel gewoon chronisch depressief. Ik weet het niet... Want dan moet ik eerst weten wat onder een chronische depressie wordt verstaan ofwel de recidiverende depressie of de dysthyme depressie. Ik heb de volgende informatie uit wikipedia gehaald;
Recidiverende depressieve stoornis
Een periode waarin zich depressieve symptomen voordoen, wordt een depressieve episode genoemd (zie hieronder voor de criteria). Als iemand vaker deze episoden heeft, spreekt men van een (recidiverende) depressieve stoornis. De laatste decennia heeft onderzoek aangetoond dat depressie een chronische aandoening is, waarbij recidiven eerder regel dan uitzondering zijn. Ook is herstel van een depressieve episode vaak onvolledig, zogenaamde 'restsymptomen' blijven bestaan die de kans op terugval in een nieuwe depressieve episode verhogen. De eerste depressieve episode kan op alle leeftijden optreden en de duur kan variëren. Tegenwoordig wordt ook wel de naam unipolaire depressie gebruikt ter onderscheid van depressies bij bipolaire stoornissen. Oudere beschrijvingen als vitale depressie, melancholie of endogene depressie komen in grote lijnen overeen met de zwaardere vormen van depressieve stoornis.
en ja misschien heb ik dan wel de Dysthyme stoornis
Naast recidiverende depressieve stoornis is er ook een vorm van depressie waarvan de symptomen minder sterk zijn, maar die soms jarenlang kunnen duren. Dit wordt dysthymie of dysthyme stoornis genoemd.
De dysthyme stoornis of dysthymie is een psychische aandoening, een lichte vorm van depressie die zich kenmerkt door een gebrek aan plezier en genoegen in het leven en die minimaal twee jaar duurt. In het DSM-IV is de aandoening ingedeeld bij de stemmingsstoornissen. Het verschil met klinische depressie ligt voornamelijk in de intensiteit van de symptomen. Iemand met dysthymie is wel in staat sociaal en maatschappelijk te functioneren, maar de levenslust ontbreekt hierbij. De aandoening duurt ook langer dan een zwaar depressieve episode. De omgeving van dysthymiepatiënten ervaart hen vaak als somber, zuur of humorloos, wat tot een sociaal isolement kan leiden.
Dysthymiepatiënten zijn bij stress of schokkende ervaringen vatbaarder voor klinische depressie dan anderen. Als depressie zich naast dysthymie voordoet, spreekt men wel van een dubbele depressie.
Het DSM-IV geeft de volgende criteria voor de dysthyme stoornis:
* A. Gedeprimeerde stemming gedurende het grootste deel van de dag en op de meeste dagen, wat blijkt uit een subjectieve visie of waarneming van anderen gedurende een periode van minimaal twee jaar. Nota bene: bij kinderen en adolescenten kan de stemming geprikkeld zijn en is de duur minimaal een jaar.
* B. Tijdens de gedeprimeerde stemming twee of meer van de volgende criteria:
1. Slechte eetlust of te veel eten
2. Insomnia of hypersomnia (slaapstoornissen)
3. Weinig energie of uitputting
4. Lage eigenwaarde
5. Laag concentratievermogen of moeite met het nemen van beslissingen (besluiteloosheid)
6. Gevoelens van hopeloosheid
* C. Gedurende de periode van twee jaar (een jaar voor kinderen en adolescenten) is er geen periode van twee maanden of meer geweest waarin de persoon geen van de symptomen onder A en B heeft gehad.
* D. Er is geen klinische depressie opgetreden gedurende de eerste twee jaar van de stoornis (een jaar voor kinderen en adolescenten). De aandoening is dus niet beter te verklaren door klinische depressie of klinische depressie in gedeeltelijke remissie. Nota bene: er mag een eerdere depressieve episode zijn geweest als er tenminste sprake is geweest van volledige remissie (geen indicaties of symptomen gedurende twee maanden) voordat de dysthymie zich heeft ontwikkeld. Verder kunnen er na de eerste twee jaar van dysthymie (een jaar bij kinderen en adolescenten) op de voorgrond tredende episoden van klinische depressie zijn, waardoor beide diagnoses gesteld kunnen worden als is voldaan aan de criteria voor een langdurige depressieve episode.
* E. Er is nooit sprake geweest van een manische episode, gemengde episode of hypomane episode en er is nooit voldaan aan de criteria voor de cyclothyme stoornis.
* F. De stoornis treedt niet uitsluitend op tijdens het verloop van een chronische psychotische stoornis, bijvoorbeeld schizofrenie of een waanstoornis.
* G. De symptomen zijn geen direct gevolg van de inname van een substantie (bijvoorbeeld drugs of medicijnen) of een somatische aandoening (bijvoorbeeld een aandoening van de schildklier).
* H. De symptomen veroorzaken klinisch duidelijk lijden of problemen in de sociale omgang, op het werk of op andere belangrijke terreinen.
Conclusie
Ik heb manische (echter zonder enig gevoel van genieten) en psychotische periodes gehad in mijn leven en ik slik medicijnen... dan pas ik eigenlijk niet in het hokje van de dysthyme stoornis... maar toch kan ik me wel vinden in de beschrijving ervan. N.l. De dysthyme stoornis of dysthymie is een psychische aandoening, een lichte vorm van depressie die zich kenmerkt door een gebrek aan plezier en genoegen in het leven en die minimaal twee jaar duurt. Dat komt me bekend voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten