hallo mijn naam is Michael...
Drie jaar geleden gedroeg ik me heel anders.
Ik was krampachtig bezig met het geloof, en was niet meer mezelf.
Na een periode van een maand of twee drie kreeg ik erge angsten en slapeloze nachten.
Toen werd ik opgenomen in een kliniek omdat ze zeiden dat ik psychotisch was.
Ik kreeg toen seroquel en oxazepam.
rond die tijd dat ik opgenomen werd werd ik gevoelsblind...
ik weet niet of het door de medicatie komt(ik hoop van wel, want dan is er een kans dat mijn gevoel terug komt), maar ik weet het niet zeker. Het zou ook aan andere dingen kunnen liggen.
Ik weet niet hoe het met andere psychotische mensen zit, maar ik kan me nog alles herinneren van de tijd waarvan de psychiaters zeggen dat ik psychotisch was.
Ook al heb ik wel waangedachtes gehad, betwijfel ik nog of ik wel ECHT psychotisch ben geweest.
Sinds dat ik uit de kliniek ben merk ik dat ik niet om dingen echt kan lachen, kan huilen, of boos kan worden. Of zelfs of ik een eigen mening heb over dingen.
Het is net of ik niet meer besta.
Alsof de echte Michael ergens anders is maar niet in dit lichaam.
herkennen jullie dat?
Bedankt voor het lezen.
Michael
Welkom op deze site!
Leven zonder emoties... sinds 2002 ben ik, door een chronische depressie, mijn emoties kwijt en dat is van grote invloed op mijn leven. Inmiddels weet ik dat ik niet de enige ben die het heeft. Toch hoor ik, lees ik, vind ik er nooit wat over terug in de media. Het is alsof deze verstoring/aandoening in de hersenen niet bestaat. Het gaat hier om iets dat fundamenteel je leven kan aantasten en veelal ongrijpbaar is voor mensen die het niet hebben.
Op deze website vind je informatie over gevoelsblindheid (zo heb ik de emotionele vervlakking genoemd), verhalen van mensen die het hebben en verhalen van Roen, de maker van deze website.
Reality is that which, when you stop believing in it. Doesn't go away. - Philip K. Dick -
Ja, dat herken ik.
BeantwoordenVerwijderenMag ik vragen wat je tijdens je psychose beleefde..?